Piotr Tenczyk | wiersze
nie moja matka odchodzi
nie z tobą
pierwszy
raz jadłem
śniadanie
nie ty mnie
odbierałaś
gdy biegłem
nie tobie dali
szczepienną
książeczkę
i nie od ciebie
pożyczałem
na kłamstwa
ty dla mnie
nie byłaś
nie z ciebie
ja jestem
ja byłem
ty byłaś
w bezruchu
wszystko
zastygło
świat się
od tego
nie zmienił
chociaż mojej
niematki na nim
ubyło
Górnik Zabrze – Zagłębie Sosnowiec
spod powierzchni
wydobywam dźwięk
nierozbity jeszcze na atomy
na świętych sprawowanie
grzechów odpuszczenie
jestem zawieszony
pomiędzy tymi głosami
a szczytem nieba
a szczytem poukładanych
w lesie drewnianych pni
jestem jak pień
bez siły na sny
ale otwórz drzwi
ale otwórz te drzwi
otwórz z tej krypty
strząśnij kurz z zasłony
jeszcze nie przestałem grać
mój syn mówi że Angulo w Górniku Zabrze
strzela najwięcej bramek
więc cisnę na bramkę
jeszcze marzę że będę jak angulo
do pięt przypięty mam strach
05/05/2019
Siedzę
nie wiem
czy nie pomyliłem
drzwi ale wszedłem
i siedzę
tutaj gdzie siedzę
na początku
nie rozglądałem się
dookoła
nie widziałem
niczego
poza sobą
w nowej sytuacji
ubrałem się
w garnitur
zachowań
jakie znałem
i nie zmieniłem
miejsca siedzę
tam gdzie siedziałem
te samo biurko
ten sam monitor
widok za oknem ten sam.
17/05/2019
przeżyłem
rozciąga
brzuch
śmiechem
przekonanie
gościa w koszulce
exploited
że nadal jego
stoi na barykadzie
krzycząc
kurwa jebać
takie tam
kiedy on jest
barykada
kiedy on jest
mainstream
kiedy jedyny
krzyk
to płynąć
jak prąd
kamienie
wygładzać
nie tonąć.
11/06/2019
Piotr Tenczyk
Rocznik 1985. Absolwent teatrologii na Uniwersytecie Śląskim. Współzałożyciel Stowarzyszenia Teatralnego Dom z Jaśkowic oraz pomysłodawca Otwartego Forum w Jaśkowicach. Autor książek: Wiersze o ludziach (STDzJ, 2013), Poemat o czasie przeżytym (Zaułek Pomyłka, 2015), Odyseja (2016), Zaścianek (2018). Współredaktor tomu Teatrologia na rozdrożach (Wydawnictwo UŚ, 2017). Drukowany w takich pismach jak Śląsk, Zalew Kultury, Po-mysł, Kurier Szczeciński. Działa w Orzeszu. Mąż i ojciec. Strona autora.