Zabawy w chowanego

uwielbiam dalekie podróże. jakbym miał nadzieję
że tam starość mnie nie odnajdzie. zabraknie dla niej
miejsca w samolocie a następny kurs odwołają.
zmieniam paszporty zdjęcia. w ostatniej chwili
również kierunki i lecę gdzie indziej. wysiadam
na nieznanych lotniskach. zakładam burnusy i turbany
przekonany że w tym przebraniu będę bezpieczny. jednak
nawet wtedy w hotelowym lustrze czeka na mnie

rozbawiona tą grą w chowanego starość.

Nim sen nadejdzie

tylu moich przyjaciół wymaszerowało w sen. jeszcze
dudnią mi w głowie bębny ich butów uderzające o bruk
niedokończonych wojen. pozostały po nich porozrzucane
guziki od mundurów wierszy. odbezpieczone granaty słów
których nie zdążyli wyrzuć na papier lub choćby na wiatr. nocą
zamiast baranów liczę kroki tych którzy przekroczyli linię
frontu. powoli zajmuję ich pozycje. za nimi

już tylko sen.

Jutro

jutro już się zaczęło. a tak długo je przekładałem. z półki
na półkę. z szuflady do szuflady. zawsze
mówiłem że mam jeszcze czas. to dopiero
jutro… odległe jak niemal nigdy.
a więc co stało się z dzisiaj ? boję się otworzyć
drzwi bo po drugiej stronie może mnie już nie być
a po tej wczoraj pachnie chłodem. siedzę skulony w kącie
pokoju. wiem że nie pomoże zrywanie kalendarzy
ze ścian i obgryzanie paznokci. jutro

już się zaczęło.