Mówimy to przez sen

Wszyscyśmy martwi w państwie, które od zawsze
nie należy do nas. W którym ktoś inny wydaje nasze pieniądze.
W którym mniej nas i mniej z nas pod najpustszym z nieb. Które się
wyczerpuje, więc tym bardziej jest.

Wszyscyśmy martwi, wszyscy. W państwie, w którym rzucamy
prace i dziewczyny. W którym wojny o ropę napędzają postęp.
W którym chleb pokładny nie zaspokaja głodu.
W którym łączność i dzielność to najwyższe z cnót.

Wszyscyśmy martwi w państwie handlu i wyzysku. W państwie
kłamstwa, które nie umie być prawdą. Na które spoglądamy
przez skostniałe palce, udając, że go nie ma, chociaż nas wypełnia.

Wszyscyśmy martwi w państwie karłów i olbrzymów, wszyscyśmy nieżywi
w objęciach dystrakcji. U schyłku dnia widzimy siebie odwróconych.
Z końca świata wołamy do siebie radośnie.

(Nie ma takiej Polski)

Dla każdego po równo (nie ma takiej Polski)
Ugaszonego głodu (nie ma takiej Polski)
Siostrzeństwa i braterstwa (nie ma takiej Polski)
Ust piekącej miłości (nie ma takiej Polski)

Oka bez źdźbła i belki (nie ma takiej Polski)
Mowy bez drzazg i kolców (nie ma takiej Polski)
Chleba i bakłażana (nie ma takiej Polski)
Umierania o niczym (nie ma takiej Polski)

Splantowanych cmentarzy (nie ma takiej Polski)
Legend piłki i boksu (nie ma takiej Polski)
Wyczyszczonej pamięci (nie ma takiej Polski)
Odemkniętego jutra (nie ma takiej Polski)

Nasiennych kwietniomajów (nie ma takiej Polski)
Niedokończonej ciszy (nie ma takiej Polski)
Rozumu i szaleństwa (nie ma takiej Polski)
Prawdy i tylko prawdy (nie ma takiej Polski)

Znów myślę

               Oli

Znów myślę: ci wszyscy
ludzie, ich społeczności,
etnosy, państwa, religie,
języki: nieważne. Ważny

jest pies, który właśnie
porywa twój but
i biegnie z nim, merdając,
nie wiadomo dokąd.