Wojciech Brzoska | wiersze
pogoda ducha
nieznośna presja słońca,
żeby znowu wyjść z domu –
porządnie wypocząć.
jak najszybciej zaplanować dzień,
żeby, bez deszczu, czasem czas
nie przeciekał przez palce.
nieznośna presja ruchu i pogody
ducha.
doświadczania nowych przygód
starych jak świat.
***
mnóstwo małych kroczków
w departamencie statystyk –
niczym na przejściach dla pieszych
w państwie środka.
zaszachowane koniki
na skanowanej planszy
o nazwie „NIE WIEM”.
na szyi mi wisi „P9” –
ten klucz otwiera niewiedzę,
za które „dobre” uczynki
wyślą nas do swojego „nieba”.
za które dostaniemy punkty
i nie będziemy liczeni –
na deskach.
a za które „złe” zaraz odbiorą
nam chleb i bilet na pociąg do
„NIE”.
Wojciech Brzoska
ur w 1978; muzykujący poeta, autor dziewięciu tomików (najnowszy “Ucho środkowe” ukaże się w tym roku nakładem SPP w Łodzi), współautor klku płyt z zespołami Brzoska i Gawroński oraz Brzoska/Marciniak/Markiewicz. Na co dzień organizuje wydarzenia kulturalne dla więźniów w katowickim areszcie, gdzie od wielu lat pracuje. Pomysłodawca adresowanego do osadzonych Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jeana Geneta. Major.
Mieszka w Katowicach.